กระจอก ๒ หมายถึง (โบ) น. เล็บ เช่น กระจอกสอกายใหญ่หน้าเล็กลาน หล็อนแฮ.(ตําราช้างคําโคลง). (ข. กฺรจก ว่า เล็บ).
ว. เขยก (ใช้แก่ขา). (ข. ขฺจก ว่า ขาพิการ); (ปาก) ไม่สำคัญ, เล็กน้อย,เช่น เรื่องกระจอก, .ต่ำต้อย เช่น คนกระจอก.
ว. ยากจนเข็ญใจ.
น. ลักษณะแมวอย่างหนึ่ง สีตัวดําทั้งหมด มีขนสีเทาล้อมรอบปาก ตาสีเหลือง เรียกว่า แมวกระจอก. (โชค-โบราณ).
น. ชื่อนกขนาดเล็กชนิด Padda oryzivora ในวงศ์ Estrildidaeมีถิ่นกําเนิดในเกาะชวาและเกาะบาหลี ประเทศอินโดนีเซียเคยนํามาเลี้ยงใช้เสี่ยงทาย จึงเรียกว่า นกหมอดู.
น. ชื่อนกขนาดใหญ่ชนิด Struthio camelus ในวงศ์ Struthionidaeขาใหญ่แข็งแรง ตีนมี ๒ นิ้ว วิ่งเร็ว แต่บินไม่ได้ มีถิ่นกําเนิดในทวีปแอฟริกา.
ว. เสียงร้องเช่นนั้นพร้อมตีฆ้องป่าวประกาศว่า กระจองงอง ๆเจ้าข้าเอ๊ย.
ว. อาการที่นั่งยอง ๆ จ้องดู.